رفتن مادران کودکان به عیادت اوستاد 

 سجاف: در لغت به معنى «کرانه پرده» است، لیکن مولانا آن را به معنى پوشش، بالاپوش به کار برده است.

لاحول گفتن: یعنی پنابردن به خدا درهنگام مصیبت، یا شنیدن سخن ناخوش آیند.

مادر غر: یعنی کسی که مادرش روسپی است.

شغل قال و قیل: یعنی درس دادن به بچه‌ها.

خلاصه مضمون ابیات این است که، صبح مادران به منزل استاد آمدند و استاد مانند یک بیمار بدحال زیر لحاف خوابیده بود و آه می‌کشید. مادران از تعجب «لاحول ولاقوة الا بالله» می‏گفتند. آنها گفتند: استاد خیر باشد به‌ جان عزیزت ما خبر نداشتیم، استاد گفت: «من هم از بیماری خود خبر نداشتم، بلکه بچه‏های مادر فلان مرا آگاه کردند. مولانا می‏خواهد نشان دهد که این معلم مکتب‌خانه چنان از نظم ذهن عاری است که در حضور مادران به بچه‏ها دشنام داده است.